บทที่ 224 หัวใจที่หายไป (125%)

“หนูอยู่ที่นี่กับยายได้จริงเหรอคะ”

เสียงสะท้านเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ

“ได้สิ อยู่กับยายนะลูก ยายจะดูแลและปกป้องหนูกับลูกในท้องเอง”

“ขอบคุณค่ะยาย ขอบคุณที่เมตตาหนูกับลูก”

เท่านั้นแหละบูรณิมาก็พนมมือไหว้ ขณะเอ่ยทั้งน้ำตา ก่อนจะกอดอีกฝ่ายแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น ในช่วงเวลาที่ไม่เหลือใคร ไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ